Hier zie je in dit stuk hoe in een gesloten samenleving de hazen lopen en uitkomen in een totalitaire staat van zelfgenoegzame onderdrukkers. Ze zijn er trots op, want ze doen het voor – vul maar in: de bedreigde islamieten, het internationale recht, tegenhouden onverantwoorde politici, in ieder geval allemaal voor de eer van de mensheid. En zij zijn de aanklagers, de corrupte verdedigers en de rechters; Barbertje moet en zal hangen. Let ook op hoe de formulering van de beoordeling van Wilders – los van onjuistheid van de meeste stellingen – zo zijn geformuleerd dat het een moordenaar van Wilders, die ongetwijfeld zal komen, gelegitimeerd wordt, en onder applaus van deze arrogante elite een levenslang vet staatspensioen zal ontvangen.Laten we geen illusies maken waar het kwaad vandaan komt. En dat is niet Wilders toevallig.
Categorie: Leiderschap
Wat moeten we doen om het respect en correcte inhoudelijkheid van de maatschappelijke/politieke discussie weer terug te krijgen?
In de blog ‘verenoflood.nu‘ op 13 december een artikel over “Fakenews over #fakenews: praat de paus poep?” van Frans Groenendijk. De daar beschreven trend dat ook de serieuze media geheel zijn opgegaan in leugens, verzinsels en bedrog.
Vraag is wat we hier aan kunnen doen?
Ik bedoel natuurlijk niet meer wetgeving, maar er is een tijd geweest (in de tijd dat ik opgroeide en samen met mijn vader iedere ochtend alle kranten las en samen naar de politieke debatten keken op TV, en uiteindelijk politicologie ben gaan studeren) dat we allemaal vonden dat – ondanks verschillen van maatschappelijke en politieke inzichten – je de lezer/kijker respectievelijk je ’tegenstander’ niet onderuithaalt met verzonnen, verdraaide, onvolledige, suggestieve berichten.
Natuurlijk was er een grijs gebied (ik weet nog dat ik op een bijeenkomst van DS’70 was (de enige politieke partij waar ik ooit één keer ben geweest) en de VARA de volgende dag daarover in ‘Achter het Nieuws’ zorgvuldig alleen hele oude mannen en vrouwen in beeld bracht terwijl de zaal – uit eigen waarneming – toch echt vol zat met ook studenten en jonge ambtenaren, vaders en moeders). Fout, en toch was iedereen het er toen wel over eens dat dat eigenlijk niet kon en mocht. Misschien werd het bij alleen de VARA en Vrij Nederland wel een beetje verwacht, maar nooit ging het echt over serieuze issues van bedrog en leugens en als er al een keer – al dan niet per ongeluk – een ‘fout’ werd gemaakt in de informatievoorziening en dat uitkwam werd er door de betrokkenen uitvoerig een mea culpa uitgesproken. Politici stapte gewoon op. Ja, Rutte, dat deden ze toen nog.
En natuurlijk er werd wel zo nu en dan wat onder het tapijt geveegd – met name als het ging over het koningshuis – maar ook daarvan wist eigenlijk iedereen wel dat eigenlijk dat niet klopte.
En natuurlijk kon er in de politieke discussie in de kamer of in de kranten fel en hard worden gediscussieerd. Het ene sloot het andere gelukkig niet uit. Ook werd er wel op de man gespeeld, maar ook dat veroorzaakte toch altijd wel wat gêne, en werd zeker niet door iedereen gewaardeerd.
De Duitse bezetting – leek wel – drukte nog zwaar op de morele standaarden in die tijd.
Wanneer is dat misgegaan. Nederland eigenlijk sinds de oprichting van 10-over-rood, van af dat moment ging het niet meer om de inhoudelijk – op goede informatie – gevoerde politieke discussie, maar over de maat nemen van je politieke tegenstanders, niet alleen inhoudelijk maar dus dan ook op de persoon. Probleem met deze analyse is dat het ook fout is gegaan in alle andere westerse landen, inclusief de VS.
Eigenlijk belijden in woord de journalisten en politici nog steeds deze norm, maar vervolgens is eigenlijk niets meer te vertrouwen: journalisten niet, media niet, politici niet, bloggers niet, EU-niet, CPB-niet, Obama-niet, …
En ik puzzel me gek wat je zou kunnen en moeten doen om het respect en de inhoudelijkheid van de maatschappelijke en politieke discussie weer terug te krijgen. Het begint uiteraard thuis en op de (basis)school, maar hoe?
Lange en waarschijnlijk wrede weg nog te gaan.
Engelse Pers: journalisten staan niet boven de wet, en de overheid kan de pers niet controleren
Wat er nu in Engeland gebeurd rond het afluisteren door journalisten is in alle opzichte een bizarre geschiedenis. De analyses en de discussie naar aanleiding van het afluisteren tonen aan dat we hier hoe dan ook te maken hebben met een achterhoede gevecht in de licht van de nu snel doorzettende Social Media.
Laten we het snel eens worden over de stelling dat journalisten niet boven de wet en de wet schrijft voor dat je iemand telefoon niet hacken, niet steelt, geen huisvredebreuk pleegt, geen misdadigers beschermt. Verder mag de journalist zoals alle burgers zeggen en publiceren wat hij wil, in ieder geval zonder dat de overheid vooraf meekijkt.
Als iedereen het hier over eens zijn dan is iedere speciale controle of wetgeving rond journalisten niet nodig, sterker nog dat zou overheidsdiscriminatie zijn. Maar de journalisten denken daar vaak anders over, die willen graag eigen wetgeving en dan komt het probleem, ze willen ook zelf bepalen welke groep dan wel onder de definitie van journalist vallen, want laat er geen misverstand over bestaan: bloggers, gelegenheidsjournalisten, gewone burgers mogen zich natuurlijk niet zo verheven boven de mensheid voelen dat ze onder de regels van de wetgeving mogen vallen. We leven in een standen maatschappij.
Ik begrijp de demonstrerende Grieken wel: toen en nu voorgelogen
Laat er geen enkel misverstand over bestaan, het zijn de eurocraten en Eurofielen politici die direct de huidige Griekse Euro crisis hebben veroorzaakt. Onlangs zei vergenoegzaamd een Nederlandse Eurocraat nog trotst dat de Euro een succes is geworden omdat de doelstelling om de inflatie te beteugelen is gelukt. Amen.
Daarmee geeft hij impliciet te kennen dat de wil van met name Frankrijk om de Euro te starten met de middellandse zee landen Griekenland, Italië, Spanje en Portugal vooral was ingegeven dat het rijke Noorden deze economisch zwakke broeders wel op de been zal helpen. Immers traditioneel is het mechanisme van landen met een eigen valuta en met een niet draaiende economieën: (hyper)inflatie en daarmee dus noodzakelijkerwijze devaluatie van de munt. Met één Euro voor alle landen, kan een individueel land ook niet meer profiteren van devaluatie van de munt. Dat hebben wij de Grieken aangedaan, en daarmee de weg op het werken aan eigen herstel van de economie afgesneden.
Nu rest alleen nog inkrimping van de economie. Terecht dat de Griekse bevolking daar tegen protesteert. En dus zullen nu alleen rigoureuze maatregelen kunnen helpen: Griekenland voor eigen bestwil uit de Euro, en dan het IMF laten helpen de Griekse economie weer op orde te krijgen, want dat is het IMF in zo veel (Latijns-Amerikaanse) landen eerder gelukt. Lees verder “Ik begrijp de demonstrerende Grieken wel: toen en nu voorgelogen”
Krijgsmacht en de oorlog in Afganistan
Gisteren (8 april 2010) heeft de minister van Oorlog de maatregelen bekend gemaakt om bij ons leger 1 miljard te bezuinigen. Dat is ongeveer 10-12% van de totale defensie-uitgaven. Een milde bezuiniging dus, vooral je bekend dat in mijn ervaring 10-20% bezuinigingen in bestaande, oude organisatie meestal zonder enig verlies, in tegendeel, aan performance of het inboeten van welke doelstelling dan ook kan worden uitgevoerd. Dor en dood hout zijn in elke volgroeide organisatie volop aanwezig en budgetverlaging tot 20% zullen de organisatie dwingen zijn eigen functioneren tegen het licht te houden, afscheid te nemen van niet-functionerende medewerkers en stoppen van afdelingen, procedures, management lagen en coördinerende functies, die mogelijk ooit toegevoegde waarde hadden voor de organisatie, maar nu allang niet meer.
Dus een goed besluit uit het regeerakkoord en tot deze week ook nauwelijks enige discussie waardig gebleken. Maar nu lijkt er een discussie op gang te komen waarin het beeld naar voren komt dat met de uitvoering van deze maatregelen het voortbestaan van de de staat der Nederlanden op het spel staat. Dat is een opmerkelijke vooral ook om dat uit de socialistische oppositie-hoek ook geen enkel geluid van waardering is te horen, omdat deze regering nu iets uitvoerd dat zij al decennia wil: verlagen van de defensie uitgaven.
Goed, dan heb de vakbonden die weer graag zonder mandaat op de stoel van de politike en de bestuurders willen gaan zitten. Laten we die maar even hier buitenbeschouwing. Dan zijn er opeens gemeenten di miauwen over de gevolgen van de werkgelegenheid in hun dorpen en steden, alsof we een leger in stand moeten houden vanwege de werkgelegenheid, ok een typische opvatting van bekrompen deelbelangen, en ook hier maar verder onbesproken laten.
Dan is er de categorie van argumenten dat niet deze taak ( maar mogelijk een andere functie) zou moten worden opgeheven. of beter die kazerne openblijft (en dus een andere dicht). Dat zijn nuttige en nodige discussies, maar die hoeven de uitgangspunten (1 miljard bezuinigen) niet verder aan te tasten.
Ten slotte hoorde ik vanmorgen een fragment van discussie (namen deelnemers weet ik niet, zal de Tors geweest kunnen zijn) waarin iemenad beweerde dat vanwege de beëindiging van de koude oorlog het inderdaad niet meer nodig is om al die tanks te hebben, maar dat we nu oorlog moeten voeren, en dat we daar dus mee door moeten kunnen gaan, op afstand en vooruitlopend op. Het voorbeeld was vervolgens Afhganistan, want na de bezuinigingen zouden we zulke inzet niet meer kunnen leveren, waar we niet aan onze landsgrenzen maar op verre afstand onze vijanden te lijf gaan, om juist te voorkomen dat ze ooit aan onze landsgrenzen zouden komen te staan. Instemming alom en dat is wel heel merkwaardig.
Want hier was er instemming voor het onvervalste Amerikaanse standpunt van waarom we in Irak en Afghanistan (en nu ook in Libië) mee moesten doen. We doen het natuurlijk voor de plaatselijke bevolking (rationalisatie voor de Bühne) maar we moeten het doen om het kwaad bij de bron al uit te schakelen. Heel intellectueel Nederland heeft in de afgelopen jaren tegen deze opvatting te hoop gelopen en nu zou het het argument zijn om aan te tonen dat wat de regering Rutte wil met het Nederlandse Leger dus heel verkeerd is!
Het probleem is echter van een andere aard. Het lijkt wel alsof de westerse wereld niet meer in staat tot het voeren van oorlogen, want wat we in Irak en nu in Afghanistan hebben laten zien zijn vooral halfslachtige oorlogsvoering die natuurlijk geen enkele indruk maakt op of een bedreiging vormt voor de vijanden. Mentaal verliezen we daar iedere dag aan geloofwaardigheid en verliezen ze geloof dat ze te maken hebben met een wereldmacht die hen hun wil op komt leggen.
Alleen al om die reden kunnen we onze legermacht beter helemaal halveren en geen geld uit geven aan middelen die we op het moment supreme toch niet effectief willen inzetten. We moeten, net als in de meidagen van 1940, dan verder maar niet zeuren als onze vijanden toch aan de grenzen van Nederland verschijnen, want we zullen noch in legerkracht noch in mentale superioriteit van die vijanden op dat moment kunnen winnen.
Waarom moet Nederland geen oorlog voeren in Libië?
Omdat we geen oorlog kunnen voeren. We hebben niet de kwaliteit, de traditie, de juiste politici en onbetrouwbare media die vanaf dag één wel even zal komen uitleggen dat niemand deugd in de uitgezonden strijdmacht en de verantwoordelijke ministers. Verder stuurt ons parlement soldaten alleen maar weg met allemaal voor een oorlog voeren niet erg realistische regels en procedures en is de kans dat onze soldaten als verdachte terugkomen in plaats van helden heel groot is.
Oorlog voeren in een tijdperk van continue media-bepaald-waan-van-de-dag opvattingen, en politici zonder uitzondering met gebrek aan visie en leiderschap die waan-van-de-dag issues niet ter discussie wil stellen.
En dan het gelijk gaan zwarte-pieten als er doden vallen. Alsof je een oorlog kan voeren zonder fouten, met alleen maar top kwaliteit militair personeel en er dus geen slachtoffers horen te vallen. Het komt ook omdat we gewend zijn om de te bereiken militaire doelstellingen onduidelijk en naar de burgers niet open te bespreken. Het is allemaal letterlijk (internationale) politiek.
We zouden ons als landje moeten realiseren dat we natuurlijk best allerlei moralistische opvattingen kunnen hebben over landen en regiems, maar dat wij op het wereldtoneel nu eenmaal geen enkele rol van betekenis spelen. Laten we de mensheid dienen met zaken waar we goed in zijn: dijkenbouwen en handel. En erkennen dat we in oorlogvoeren niet goed zijn en dat is geen schande.
Het is overigens geen specifiek Nederlands probleem als je kijkt naar de amateuristische wijze waarop de oorlog, mag natuurlijk niet zo heten, voor wie eigenlijk niet, tegen Kadaffi`s Libië.
Laten we hopen dat we het leger van Nederland zo kunnen blijven organiseren en financieren, voor het geval dat ons land zwelf echt wordt aangevallen. En dat mag nooit worden uitgesloten.
Islam Religieuze Stroming of Politieke Ideologie
,,De drie partijen VVD, PVV en CDA verschillen van mening over aard en karakter van de islam. De scheidslijn zit hem in het karakteriseren van de islam als óf religie óf (politieke) ideologie….” zegt de verklaring (30 juli 2010) van Rutte (VVD), Wilders (PVV) en Verhagen (CDA). Dit is typische politieke pietpraat alsof die definitie kwestie er toe doet. De crux zit hem erin dat als je burgelijke vrijheden in een democratie o.a. definieert met: “vrijheid van meningsuiting”, en “vrijheid van vergaderen/vereniging”, dan heeft iedere stroming, beweging, partij, religie dezelfde juridische status en vrijheid. En zijn voor de wet ook gelijk als het er omgaat dat welke stroming dan ook zich verder heeft te houden aan de democratisch tot stand gekomen regels en wetten van het land. Een lid van een stroming, religie of beweging kan zich daar niet aan onttrekken om dat zijn beweging zich om welke reden dan ook tegen verzet. Dus als wij in dit land vinden dat dieren voor consumptie op een speciale (“humane”) manier moet worden gedood en geslacht, dan heb je je daar als aanhanger van de Islam natuurlijk in Nederland ook aan te houden. Accepteer je dat aanhangers van religies (want dan vinden we opeens dat alleen religieuze standpunten zo onaantastbaar zijn dat er uitzonderingen mogen worden gemaakt; van politieke standpunten accepteren we dat niet!) zich aan de wet kunnen onttrekken, dan creëer je bevooroordeelde groepen boven anderen. Dat is in strijd met elke grondslag van een open democratische samenleving. Ik begrijp dus wel dat met name het CDA een dergelijk onderscheid wil maken, en met hen vele (fundamentalistische) moslims in Nederland, en dat de hierboven geciteerde standpunt in een verklaring wordt opgenomen: het bevestigd het feit dat we eigenlijk nooit scheiding van Kerk en Staat hebben gekend. Elke subsidiëring door de overheid van zowel politieke als religieuze stromingen dient achterwege te blijven, en ook de uitzonderingspositie de Religie (was bedoeld als de Christelijke religie) in de grondwet nog steeds heeft dient te worden beëindigd. Want het betekent onvermijdelijk dat er iemand in dit land moet zijn die gaat uitmaken (op basis van wat en met welk mandaat van wie?) of iets een religieuze beweging is die aanspraak kan maken op uitzonderingen van de wet. In dat geval zijn dus blijkbaar niet alle Nederlanders meer gelijk voor de wet.
Ambtenaar laat zijn spierbalen zien: Harm Brouwer van het Openbaar Ministerie
Top-ambtenaren zijn ook maar mensen, en als iedereen hebben dus ook zij hun politieke voor en afkeuren, hun vooroordelen en oogkleppen en worden zoals alle mensen beperkt door hun persoonlijkheidsstructuur en intelligentie. Om Top-ambtenaar te zijn moet je daarbij twee uiterste combineren: je hebt die topfunctie omdat je ambitieus en dominant bent, enerzijds, en anderzijds dien je onbevooroordeeld je politieke baas te steunen en politieke besluiten onverwijld en correct uitvoeren. Wij als burgers zijn natuurlijk niet geïnteresseerd in hun persoonlijke opvattingen over politieke onderwerpen. Die rol spelen lukt natuurlijk slecht en in verkiezingstijd grijpen traditie getrouw top-ambtenaren hun kans om hun politieke mening onder het mom van goedbedoelde ‘waarschuwingen’ te geven. Zeker nu de politieke discussie gaat om bezuinigingen en het eigenlijk niet meer ter discussie staat dat die bezuinigingen ook het ambtenaren-leger zal gaan Nu was Harm Brower, het hoofd van het Openbaar Ministerie, aan de buurt bij de presentatie van zijn jaarbericht 2009.
Volgens de Volkskrant heeft Brouwer bij de presentatie het volgende gezegd: ‘Nederland zal onveiliger worden door de noodzakelijke bezuinigingen die er voor het Openbaar Ministerie aankomen’. ‘De druk op de overheidsfinanciën is zo enorm dat iedereen zijn bijdrage zal moeten leveren, ook het OM. De kaasschaaf volstaat niet meer’. ‘Als politici minder geld geven, moeten ze ook willen bezuinigen op hun ambities. (NB: vet is door mij aangebracht! DA). Die kunnen we dan niet meer waarmaken. De samenleving zal de politie, het OM en rechters schuld geven als dat blijkt en verwachtingen niet zijn bijgesteld. Politici moeten zorgen dat wij niet belanden tussen de hamer van bezuinigingen en het aambeeld van te hoge verwachtingen’, zei de baas van het OM volgend De Volkskrant.
Het gaat mij even over de uitspraak; ‘ls politici minder geld geven, moeten ze ook willen bezuinigen op hun ambities”. Afgezien van het feit dat dat een politieke uitspraak is, die een ambtenaar niet hoort te doen, maar de inhoud is ook onzin. Lees verder “Ambtenaar laat zijn spierbalen zien: Harm Brouwer van het Openbaar Ministerie”
Ambtenaren zijn heilig: wie maakt hier de dienst uit?
Je kunt je afvragen in wat voor land we leven als we steeds in de politiek voorstellen om misstanden te veranderen of beleid te wijzigen te horen krijgen dat dat niet kan. Dat geldt voor veel onderwerpen met als argument dat dat niet meer kan vanwegen regelgeving vanuit Europa, of – met name studeerkamer rechtsgeleerden hebben daar een handje van, dat “internationale verdragen” dat onmogelijk maken. Alsof wij als regering of burgers die de volksvertegenwoordigers keizen wel wetten en verdragen mogen aan laten nemen, maar dan voor de eeuwigheid niet meer kunnen veranderen. Als we een verdrag zijn aangegaan kunnen we die hopelijk ook wel weer opzeggen! Als we een wet maken, kunnen we die hopelijk toch nog wel een keer afschaffen?
Zo kunnen we natuurlijk als Nederland, verdrag van Maastricht of niet, als soevereine staat besluiten weer uit de Euro-zone te stappen.
Wat is dat dan voor een drogreden van het Centraal Planbureau dat men – bij het doorrekenen van de verkiezingsprogramma’s zegt: “besparingen voor ambtenaren strepen we door want dat kan toch niet worden gerealiseerd’! Waarom niet denk ik dan. Misschien omdat tot op heden de politici te laf waren om in te grijpen? Of omdat we weten en regels hebben gemaakt waar we nooit meer van afkomen? Als het klopt wat het planbureau zegt, dan heb ik tenminste een suggestie voor de verkiezingsprogramma’s van alle nederlandse partijen: per direct de exclusieve en discriminerende status van ambtenaar afschaffen. Desnoods ook als er weer in Nederland rechters zijn te vinden die het voor hun rekening nemen om dat te verbieden.
Wie maakt hier eigenlijk de dienst uit?
PVV-er Hero Brinkman: ongeschikt
Er is veel tegen de PVV en hun politieke denkbeelden in te brengen; van welke partij niet? Eén van de opmerkingen van een politica van een concurrende partij was dat PVV het geen democratische partij is “omdat het geen leden heeft”. Nu kan iedereen zo zijn opvattingen hebben over hoe je een organisatie zou moeten intern zou moeten organiseren, maar de al dan niet democratische geachte interne structuur van een politieke partij is mij inziens niet zo relevant, hooguit voor diegene die deel willen worden de beweging. Immers het aardige van politieke partijen en hun vertegenwoordigers is dat per definitie en ultiem de kiezers uitmaken wat je invloed en macht wordt. Die zijn de scheidsrechters en dat moet zo blijven, of wat mij betreft, aanzienlijk worden versterkt. Het enige unieke wat een vereniging van leden in een politieke partij doet zijn de partij programma’s vaststellen en de kandidaten op een lijst zetten. het discussiëren over thema’s en de waan van de dag kan door iedereen overal in de media, en gelukkig nu met zeer lage drempels, via het internet plaatsvinden. Maar de leden van die politieke partij die dat uiteindelijk beslissen zijn per definitie een zeer kleine minderheid van de uiteindelijke kiezers; dat percentage is nauwelijks te onderscheiden van de 0% van de partij van Wilders. Daarop Wilders aanspreken is vooral een kwestie van een eigen opvatting hoe politieke partijen zich zouden moeten organiseren dan een uitspraak over het democratische gehalte ervan.
En ik denk dat Gert Wilders er heel verstandig aan doet en heeft gedaan zich (voorlopig?) ver te houden van een verenigingsmodel. Hij zal al zijn handen vol hebben aan het vinden en selecteren van goed betrouwbare en loyale medestanders (uiteraard niet kritiekloosl in de interne discussie over standpunten en opvattingen; want alleen (interne) open discussies zullen organisatie sterker en kwalitatief beter maken!). Ik heb dan ook met bewondering voor de moed en beheersing gekeken om NIET (overal) met de gemeensteraadsverkiezingen mee te doen. Dat zou bij de waarschijnlijke winst die hij zou halen alleen maar tot later heel veel problemen en negatief nieuws aanleiding zijn geweest. Die keuze maakt voor mij Wilders een betere bestuurder dan in de openbare discussie door alle niet PVV’ers zal worden toegegeven. Ook de keuze om maar even niet met leden, congressen en partijbesturen te werken is gewoon verstandig en gericht op de lange termijn van het bestaan van de partij.
Zelf deze voorzichtigheid van Wilders heeft hem niet behoed voor het aannemen van een spion in de vorm van een stagiare, en ook niet behoed voor het doorprikken van onjuiste CV’s van kandidaat 2e kamer leden. Tja, had hij maar Een Streepje Voor moeten inschakelen!
Wilders heeft zijn partij ook niet kunnen beschermen tegen Hero Brinkman. Waarschijnlijk had Wilders voor al zijn medewerkers en mede-politici naast een CV check ook een psychologische (persoonlijkheids)test moeten laten ondergaan, want wat deze man deze week heeft gepresteerd is werkelijk het stomste wat je kunt doen. Hoe dom Brinkman is blijkt overigens nog het meest uit zijn reactie nadat het toe hem doordrong dat de door hem zelf gestarte discussie over leiderschap, voorkeursstemmen en interne partij democratie zonder daarover intern even te communiceren, geen goede indruk maakt, zei: “dat hij deze discussie pas gestart is natuurlijk nadat de kandidaten lijst definitief was (ongegeneerd egocentrisme: “ik wil in de kamer voor mijzelf en niet voor de partij!”) maar ook dat dit hem zeker geen windeieren zal leggen want “dat zijn uitstraken hem veel sympathie zal opleveren”. Of woorden van gelijke strekking).
Uit een pschologische test had ongetwijfeld naar voren komen dat de heer Brinkman zeer dominant, egocentrisch is, dom en elke vermogen tot zelfanalyse ontbreekt.
Dom, omdat met dit optreden de partij PVV grote schade wordt aangedaan, want a) natuurlijk is op dit moment de PVV Gert Wilders, die heeft steun en volgelingen en niet Brinkman, b) kiezers niet van geruzie houden c) de politieke tegenstanders prachtige munitie wordt geleverd en d) het voor iedereen duidelijk is wat voor mannetje Brinkman is. Afvoeren dus, zou ik zeggen.
Vulkanisch as bombarie
Vulkaan uitbarstingen zijn aan de orde van de dag en aktueel in vele delen van de wereld. De luchtvaart (en dus de luchtvaart maatschappijen) heeft daar in het algemeen goed en praktisch mee leren leven. En voor diegene die de kritiek van de luchtvaartmaatschappen op de overheid in deze zaak gaan vergelijken met economsiceh belangen boven die van de belangen van de consument: het afbreuk risico van een luchtvaartmaatschappij bij ongelukken en onverstandig gedrag is zo groot dat de luchtmaatschappij eerder geneigd te zijn risico’s te vermijden dan de regelgevers en de regelhandhavers. En natuurlijk is het een enkele keer fout gegaan, maar gezien het aantal stof van vulkanen in de admosfeer eigenlijk ook opvallend weinig en de luchtvaart heeft zelf daaruit geleerd wat ze in dit soort situatie kunnen doen en wat vooral niet. in ieder geval zijn de luchtvaartmaatschappijen op dit materie deskundig en de europese ambtanbaren en (engelse) meteorologen niet.
Wat we nu in West-Europa zien lijkt toch vooral op veel bombarie om niks. Wat zou hier aan de hand kunnen zijn? Angst!? Zoals met de onheilspelling over de effecten van de CO2 van de auto’s! Het lijkt er op. Er zijn een paar opvallende overeenkomsten:
- De paniek lijkt vooral een (west-europese) karakter trek te zijn; toevallig het gebied met opm alle fronten gebrek aan kwaliteit van politici en ambtenaren; zeker op het niveau van de Europese Unie. Zwakke politici kenmerken zich door niet de juiste vragen te stellen aan de ‘deskundigen”, bang te zijn voor de wijze waarop de pers de politieke mogelijk hun gedrag bekritiseerd, en slecht in het kiezen van de juiste ambtenaren en adviseurs.
- De politiek stelt een ongefundeerd vertrouwen in de (voorspellende) uitkomsten van wetenschappelijke modellen. We weten van de weermodellen en de modellen over klimaatveranderingen, dat die ingewikkelde modellen weinig betrouwbaar zijn. Curieus is dat ook hier het engelse MET-instituut hier weer een sleutelrol in speelt terwijl de manipulatie van de klimaatmodelen nu zo onder wetenschappelijke kritiek is gekomen.
- In dat kader vergeet de politiek (en de media) de uitkomsten van de modellen gewoon te vergelijken met de ‘werkelijkheid’. Geen enkele voorspelling van de UN-klimaatmodellen zijn uitgekomen; toch is het vetrouwen in de waarheid van haar uitkomsten ongeschonden. Duitsland en Nederland sturen vliegtuigen de lucht in om één-enánder te checken (conclusie niets aan de hand), toch duurt het nog twee dagen voordat de middelmatige ambtenaren hun modellen-uitkomsten gaan relativeren.
- En dan de media: met name de oude print media, die hun mond voortdurend vol hebben over hun maatschappelijke taak de de overheid, de politiek en zijn actoren kritisch te volgen, produceren geen enkel eigen onderzoek en stellen geen enkele kritische vraag over de vanzwelfsprekendheid dat het luchtruim gesloten is en blijft. Ook dit gedrag heeft opvallende overeenkomsten met de rol die de pers heeft bij het debat over de klimaatveranderingen . Mogelijk ook vooral een gebrek aan kwaliteit, maar zeker ook omdat de journalisten eigenlijk met de huidige politieke elite twee handen op één buik hebben. Deze politieke vooringenomenheid belemmerd het stellen van kritische en voor de hand liggende vragen: Hoe zit het in andere delen van de wereld waar de luchtvaart geconfronteerd wordt met vulkanisch as? Hoe zit het het de stofdichtheid als een kleine aspluim over een zo’n groot gebied wordt verspreid; dat moet toch enorm verdunnen? Wat weten we eigenlijk van de hoeveelheden as productie en verhouding tot de verdunning. Op basis van welke (gemeten) data heeft men besloten het luchtruim te sluiten: hoe groot moet de dischtheid en samenstelling zijn om een gevaar op te leveren voor de vliegtuigmotoren. Weten we dat? enz.
Dit geval van vulkanisch as en de wijze waarop de overheidsdienaren van de Europese Unie om gaan met dit soort risico’s doet het ergste vrezen. Want één ding is zeker: om alle risico’s voor de luchtvaart uit te sluiten, verbied je het vliegen; als je geen verkeersslachtoffers meer accepteerd verbied je het autorijden, als je geen ten onrechte veroordelingen meer wil van misdadigers kan je ze beter maar niet meer vervolgen en berechten, enz. Als de tolerance zero wordt voor het accepteren van risico’s voor de consument zal heel het radar werk stil komen te staan. Zo komen we nooit meer de economische crisis te boven!
Iets over het spanningsveld van wetenschap, de wijze waarop de politiek daarmee omgaat en de invloed van de publieke opinie zie het artikel op de weblog “Watts is up with that”.
Weer een ambtenaar in politieke kleren: coordinator terreur bestrijding
Het wordt mode dat ambtenaren politieke boodschappen verspreiden. Vandaag is de beurt aan Akkerman de Coordinator Terreurbestrijding. Hij schrijft aan de Tweede Kamer (zie zijn persbericht op de website van de coordinator ): “Daarnaast bestaat het risico van politiek geweld in aanloop naar de verkiezingen. Zo zou een feller islamdebat in Nederland de aandacht van Jihadisten kunnen trekken. Maar het gevaar kan ook uit andere hoeken komen. Meer dan in andere situaties moet ook rekening worden gehouden met radicaliserende eenlingen van uiteenlopende signatuur.”
Kortom we kunnen beter maar geen feller islaamdebat voeren; ik heb u gewaarschuwd zegt de coordinator terreurbestrijding. Het punt is dat het op deze wijze verwoorden van een terrorisme drieging eigenlijk zegt: luister eens, als je in Nederland voor je mening opkomt – wat die dan ook is, en hoe feller ook – dan loop je het risico dat dat een reactie van fundamentalistische (Jihdisten) uitlokt. Weet dus wat u veroorzaakt doet! Immers fundamentalistische gelovigen kan je niets kwalijk nemen dat ze de hersens van andere inslaan: moeten die er maar geen aanleiding toe geven.
Als ultime verdediger van onze democratische vrijheden in Nederland had de coordinator natuurlijk moeten schrijven: “We hebben nog steeds informatie dat islamdebat in Nederland de aandacht van Jihadisten trekt. En we realiseren ons maar al te goed dat het gevaar kan ook uit andere hoeken komen. Maar wij doen er alles aan om ook in de komende verkeizingsstrijd iedere Nederlander zonder gevaar voor eigen leven zijn meningen te uiten en daarover de discussieren. Ook als het gaat om felle islamdebatten. Ik als coördinator zal er alles aan doen dat fundamentalisten van welke geloofs(overtuiging) dan ook geen kans krijgen onze democratische rechtsorde te ontwrichten!”.
Zo’n terreur coördinator hebben we nodig in Nederland, mijheer Akkerman…
CPB: zware maar vooral politieke boodschap
Met verbijstering heb ik gisteren (dinsdag 16 maart 2010) naar het nieuws gekeken waar de CPB-directeur Coen Teulings volgens de Telegraaf – die dan ook de kop kwam: “zware boodschap CBP: 29 miljard bezuinigen” sprak “van een forse opgave voor de politiek, vergelijkbaar met die aan het begin van de jaren tachtig. Uit de cijfers komt naar voren dat de economische groei zich dit en volgend jaar weliswaar herstelt, met 1,5 en 2 procent, maar dat de gevolgen van de crisis vooral op langere termijn merkbaar zijn…” .
Mijn verbijstering had betrekking op de manier waarop directeur Teulings (gewoon een hoge ambtenaar) een boodschap hielt alsof hij de dag daarvoor was gekozen als onze nieuwe minister-president en de bevolking onder zijn leiding nu door onpopulaire maatregelen er wel weer even boven op zal brengen. Als hij al niet deed alsof hij net gekozen was, dan mengde hij zich met zijn wijze van presentatie in ieder geval als politicus qua tijdstip en inhoud in de verkiezingscampagne.
Hij zal wel PvdA lid zijn.
Dat gedarg is voor niet door de bevolking gekozen ambtenaren ongewenst. Echter de media en de politici zwijgen erover en zeggen over dat soort gedrag niets.
Het gaat hierbij niet om het feit dat hij als dienaar van de overheid in alle openheid zijn bevindingen van onderzoek en uitkomsten van zijn modellen (zijn die bevindingen en modellen overigens openbaar te verifiëren? kunnen wij alle briefwisselingen en emails van hem en zijn dienst met zijn broodheren en andere politici inzien?) prijs geeft, dat is prima, maar het feit dat hij er typisch politieke (en ook nog op dit moment gewenste politieke ) maatregelen aanverbond.
Het is boven elke twijfel dat het de politiek, en dat wil zeggen een democratisch gekozen regering kan en moet uitmaken, óf en zo ja in welke mate er een overheids tekort moet of mag worden gecreeerd of in stand gehouden en als de overheidsfinanciën moeten worden gewijzigd op welke manier dat dan gebeurd. Want steeds komen de gebruikelijke lijst van mogelijke besparingen over het voetlicht (hypotheekaftrek, 67 AOW, ontwikkelingshulp, belastingverhoging, dwz voor natuurlijk alles wat boven modaal zit), maar er zijn gelukkig nog wel wat meer creatieve oplossingen mogelijk. Ik weet in ieder geval dat je veel zal besparen als je het idioot ingewikkelde belastingsysteem fundamenteel op de helling zet (heel veel soorten belastingen met hun eigen controle en straf- en vervolgingskosten: hondenbelasting, overdrachtsbelasting, invoerheffingen, accijnsen, enz) afschaffen en alleen maar inkomsten belasting heffen; dat scheelt heel veel ambtenaren. Alle zeer dure en complexe inkomensoverdachtsregels afschaffen: toeslagen, betalen per inkomen, artisten die hun eigen regels hebben, voetballers die hun eigen regels hebben, enz. Dat zijn keuzes en die maakt de politiek en niet onder druk van een ambtenaar. Lees verder “CPB: zware maar vooral politieke boodschap”
Griekenland en de Crisis
Op vrijdag 5 maart 2010 veerde de beurs wat op omdat bekend werd dat de Griekse Overheid plannen gereed heeft om het onwaarschijnlijke begrotingstekort en de wijze van overheidsfinanciering aan te pakken. Als het oplossen van de financiële problemen van Griekenland (én Spanje, én Portugal, én waarschijnlijk landen als Hongarije) binnen de Europese Unie voorwaarde zijn voor een definitief en snel oplossen van de economische crisis, zou ik maar niet optimistisch zijn. En dat heeft alles te maken dat de politieke elites in de westerse democratieën geen gezag meer heeft over haar burgers voor het nemen van werkelijk (voor het algemene welzijn) noodzakelijke maatregelen. Men geloofd ze niet, en zijn de laatste decennia opgegroeid als verwende kinderen en zo zullen ze zich ook gaan gedragen.
Het probleem voor de regering van Griekenland, en daarmee voor de Europese Unie en dus ook Nederland, is dat men wel prachtige en noodzakelijke maatregelen kan afkondigen, maar die niet gerealiseerd krijgt. Om de eenvoudige reden dat de bevolking, aangemoedigd door de media, ze niet zal accepteren en met ongehoorzaamheid, vakbonden, stakingen, nieuwe verkiezingen e.d. de hele zaak zal gaan frustreren. Dat is uiteraard niet in het belang van de Grieken, want uiteindelijk is het geld op en zal de wal het schip keren. Dus als de andere Europese Landen denken dat het wel is opgelost dan komen ze bedrogen uit. Lees verder “Griekenland en de Crisis”
Balkenende en Irak: waar gaat het over!?
Je kan voor of tegen het deelnemen aan de oorlog in Irak zijn. Dat is een politieke afweging en geen juridische. Bij die afweging kan men mee laten spelen of Saddam Hoessein kon beschikken over zogenaamde massa-vernietings wapens, maar je kunt ook zonder die afweging of kennis tot de conclusie komen dat het oude regiem van Irak een kopje kleiner gemaakt zou moeten worden. De weerzinwekkende daden van dat regiem waren er ernstig genoeg voor en bij de legitimiteit van het instappen van de ge-allieerden van de tweede wereld oorlog hebben ook nooit vraagtekens gezet.
Het is voor mij onbegrijpelijk waarom die vraag van wel of niet doen of meedoen aan de oorlog (in de media) is beperkt tot de vraag van het al dan niet aanwezig zijn van de massa-vernietigenswapens. Immers er waren heel veel argumenten om uit humanitaire overwegingen saddam Hoessein te lijf te gaan. En voor diegene die die argumenten nog eens op een rijtje willen hebben verwijs ik naar een magistrale toespraak van Tony Blair voor het amerikaanse congress in July 2003.
Hoe men er ook verder over denk, in 2003 heeft onze regering daar een afweging over gemaakt en een beslissing genomen. De kamer heeft ingestemt en ik begrijp werkelijk niet waar alle commotie nadien van met name de PvdA over de legitimiteit en de verkeerde voorlichting over gaat. Immers ook zonder informatie van geheime diensten en interne rapporten was het ieder – ook in de kamer – wel duidelijk waar we het over hadden en waarom we een rol bij de omverwerping van het regime in Irak zouden moeten of kunnen spelen. Ook hier maken we van een politike inhoudelijke beslissing opeens een procedurele steekspel. Onzin dus. Lees verder “Balkenende en Irak: waar gaat het over!?”
Waarom moet bevolking IJsland boeten?
Helaas, maar het is niet ongewoon dat er soms een bedrijf failliet gaat. Dat is altijd een drama voor de leveranciers die opeens reeds verdient geld aan hun neus voorbij ziet gaat. De overheid steekt geen vinger uit naar deze gedupeerden; integendeel, de belastingdienst eet het eerste uit de ruif, dan de bank en de kruimels blijven over bij diegene die echt schade leiden. OK, praktijk van de dag.
Maar waarom, is diezelfde overheid opeens zo inconsequent als het gaat om het faillissement van een spaarbank? Immers vele mensen hebben juist daar beleend vanwege hebzucht: waar kan ik het meste krijgen; niets op tegen maar dat gaat wel eens mis. Geld kwijt, jammer dan.
Nee, zegt de overheid, omdat het banksysteem zo essentieel is voor de economie, en omdat het banksysteem drijft op VERTROUWEN, mogen we de spaarders niet dat vertrouwen niet beschamen en garanderen wij tot één ton euro de tegoeden. (NB. Ik neem aan dat allen de oorspronkelijke inzet en niet de tegoeden inclusief opgebouwde rente wordt vergoed!?). Dat kost geld en dat brengt in eerste instantie de belastingbetaler op. Dat is onredelijk want waarom zouden wij als verstandige burgers de prijs moeten betalen van a-sociale bank-directies en hebberige spaarders.
Dus gaat de overheid proberen het geld op iemand te verhalen. De bankwereld zou je dan zeggen, want die zijn toch verantwoordelijk voor wat er in de financiële wereld is gebeurd. Maar niets van dat alles. Banken en bankiers mogen hun oude op eigen gewin gerichte gedrag gewoon voortzetten, en worden – noch als bank, noch persoonlijk – aangesproken op wat ze collectief veroorzaakt hebben. Het bijvoorbeeld wettelijk vullen van een stroppenpot door de banken in de komende 20 jaar is geen optie blijkbaar voor de politiek.
Nee, men heeft besloten het te verhalen op het land van de failliete bank. En daarmee op de bevolking (€12.000 per persoon!) van IJsland en die bevolking heeft aan het geheel part nog deel. Dat is onredelijk en onrechtvardig en die bevolking verzet zich daar natuurlijk zeer terecht tegen.
En de uitspraak van minister Bos, dat hij zich er niet bij neerlegt dat de Nederlandse belasting betaler er voor moet opdraaien, is daarmee uiterst schijnheilig, want blijkbaar vindt hij wel zonder enige vroeging dat de IJslandse belasting betaler er wel voor moet opdraaien. Maar die zijn zwak en met weinigen, dus die kan je gemakkelijk uitkleden.
Daarmee wordt de case ICESAVE gelijk ook een testcase over democratie in z’n algemeenheid, de kloof tussen burger en politieke leiders, internationale solidariteit en de wil om korte termijn persoonlijk eigen belang uit het bedrijfsleven te bannen.
Parkeertarieven zijn oneigenlijke belastingen
Nu berekend is dat we met z’n alle zo maar een half miljard per jaar aan parkeergelden betalen komt er iets van beweging in een zeer merkwaardige belasting.
Laten we het over één zaak gewoon eens zijn: het is belasting, al was het alleen maar omdat de boetes voor overtreding als belastingboetes wordt opgelegd. Overigens dat laatste met percentage van het normale parkeertarief zelf die volgens mij in de orde van honderden procenten kan liggen. Nu is het innen van parkeerboetes via de balstingwet al oneigenlijk, maar ook dat hebben we allemaal maar over onze kant laten gaan. Een overheid die zulke percentage boetes oplegt is al niet serieurs te nemen, maar dat ter zijde.
De reactie van politieke partijen en de ANWB is qua inhoud te verwachten: er moet een maximum aan het tarief wordenm gesteld. Dat lijkt mij schijnheilig want als het de politiek zo uitkomt zal dat maximum wel weer worden vehoogd.
De reden dat de parkeergelden zo excessief zijn gestegen ligt natuurlijk in het feit dat het de politiek gemakkelijk (monopolist met veel macht) dat geld kan innen voor een groot deel bij mensen die toch niet op hen stemmen en daarmee ongemerkt veel geld creëren voor allerhande hobbismen waar anders op z’n misnt toch een keer een wat fundamenteler discusie over zou moeten worden gevoerd.
De enige juiste reactie tegen het parkeergeld is een maatschappelijk principiële. Immers parkeergeld wordt geheven op een bepaald gebruik van de publieke ruimten, die dus al van ons allen is, en waarover we nu opeens moeten gaan betalen. Waarom wel voor parkeren, en niet voor fietsen, spelen, wandelen, oversteken. Princieël zou in de grondwet (ja daar want de enige functie van de grondwet is de burger te beschremen tegen een al te machtige overheid!) dat voor het gebruik van openbare ruimten geen geld geheven mag worden.