Laat er geen enkel misverstand over bestaan, het zijn de eurocraten en Eurofielen politici die direct de huidige Griekse Euro crisis hebben veroorzaakt. Onlangs zei vergenoegzaamd een Nederlandse Eurocraat nog trotst dat de Euro een succes is geworden omdat de doelstelling om de inflatie te beteugelen is gelukt. Amen.
Daarmee geeft hij impliciet te kennen dat de wil van met name Frankrijk om de Euro te starten met de middellandse zee landen Griekenland, Italië, Spanje en Portugal vooral was ingegeven dat het rijke Noorden deze economisch zwakke broeders wel op de been zal helpen. Immers traditioneel is het mechanisme van landen met een eigen valuta en met een niet draaiende economieën: (hyper)inflatie en daarmee dus noodzakelijkerwijze devaluatie van de munt. Met één Euro voor alle landen, kan een individueel land ook niet meer profiteren van devaluatie van de munt. Dat hebben wij de Grieken aangedaan, en daarmee de weg op het werken aan eigen herstel van de economie afgesneden.
Nu rest alleen nog inkrimping van de economie. Terecht dat de Griekse bevolking daar tegen protesteert. En dus zullen nu alleen rigoureuze maatregelen kunnen helpen: Griekenland voor eigen bestwil uit de Euro, en dan het IMF laten helpen de Griekse economie weer op orde te krijgen, want dat is het IMF in zo veel (Latijns-Amerikaanse) landen eerder gelukt.
Niet altijd is lidmaatschap aan de EU een zegen. De komst van de Euro (niet als rekeneenheid, maar als echte munt) is zonder onderliggende economische en politieke eenheid een onvergefelijke slecht besluit van de toenmalige politici. We zullen deze heren, ook de Balkenende’s en Kok’s dus,, daarop moeten aanspreken. Al was het alleen maar omdat ze onder een document van duizenden pagina’s (Het verdrag van Maastricht) een handtekening hebben gezet terwijl ze de inhoud daarvan niet ten volle hebben kunnen lezen en begrijpen. Les: als dergelijke essentieel internationale verdrag niet op twee A4-jes kan, dus niet in werking en effect kunnen worden uitgelegd aan de bevolking, politiek nooit aan beginnen.
We zien nu de desastreuze gevolgen, en als de politici nu niet harde onplezierige maatregelen wil nemen, dan begrijpen ze niet dat ook hun gedrag uiteindelijk tot verdere puinhopen zal leiden. en alleen op de puinhopen van Europa is uiteindelijk een nieuw, beter gestructureerd en democratischer Europa mogelijk. Maar dat zou zo nog maar eens vijftig jaar kunnen duren, en so-what? Het Europa van de eurofielen, die elke discussie over hun prachtige werk uit de weg zijn gegaan, is in duigen. Een harde en dure les.
Maar wat nu met Griekenland en de Grieken. De protesterende Grieken hebben een punt. Immers Europa en de Euro, zo is door hun politici beloofd, zal hen welvaart brengen. Dat heeft het ook gedaan. Alleen die welvaart is voor de economisch niet-productieve Griek uiteindelijk niet te betalen. Dus de Grieken zijn terecht boos op hun leiders: ze hebben de Grieken misleid.
Alleen, als ze er weer bovenop willen komen zal het onvermijdelijk zijn dat een groot aantal ambtenaren dat haast niets uitvoert en op ongekend vroege leeftijd met pensioen gaat, wordt afgeschaft. Zal Griekenland toch toegevoegde waarde en producten moeten gaan maken die ze op de wereld kunnen verkopen. Zullen ze moeten stoppen met vriendjes en elites geen belasting te laten betalen. Kortom de Grieken zullen het uiteindelijk wel zelf moeten oplossen. Hoe dat moet met een land zonder eigenlijk geen productieve economie is onduidelijk. En ik weet niet of de IMF of de rekenmeesters van Europa daar wel ee beeld bij hebben. Want Keynesian geld stoppen in een dalende economie werkt alleen als de dan ontstane vraag ook leidt tot de aanschaf van in eigen land en tegen goede prijzen geproduceerde spullen, waarvoor de eigenbevolking tegen goede lonen kan produceren. Niets doet vermoeden dat in Griekenland dat proces op gang komt.
En wat waren toen en nu de leugens van de Griekse en Europese politici:
Leugen 1 van alle Griekse tijden en politici: “we kunnen in Griekenland gewoon voortgaan met ons luxe leventje van allemaal een ambtenaren salaris, vroeg met pensioen en veel extra-tjes van vadertje staat (en niet fatsoenlijk belasting heffen); failliet gaan we toch niet”.
Leugen 2 van recente tijden en gevoed door eurofiele Europese bureaucraten in Brussel: “als we de Euro invoeren kunnen we in Griekenland gewoon voortgaan met ons luxe leventje, enz Dat wil zeggen de andere Europese landen zullen tot in lengte van dagen wel willen meebetalen aan onze luxe levensstijl en gebrek aan economische kracht”.
Leugen 3 van vandaag geuit door tenminste een deel van de Griekse politieke leiders: “Als we nu maar doen wat de Europese Unie en het IMF willen gaan we niet failliet en kunnen we tenminste een deel van ons luxe leventje wel voortzetten”.
Die laatste leugen is de meest bizarre, want het is duidelijk dat Griekenland alleen er weer boven op kan komen door failliet te gaan (wij betalen dan voor ons kortzichtige, en leugenachtige Euro-beleid een prijs van afwaardering van de schulden) en als ze vervolgens uit de Euro stapt, vervolgens overheidsuitgaven bezuinigd (en het IMF om financiële hulp vraagt”, en probeert de economie met een gedevalueerde munt er langzamerhand weer boven op te brengen door waardevolle producten voor de wereldhandel te gaan produceren.
Vervolgens zullen we dit ook nog een keer zien gebeuren voor Spanje, Portugaal, mogelijk ierland. Lang leve de Euro!
Arme Grieken, maar wel grotendeels hun eigen schuld: hadden ze maar wat betere politici moeten kiezen (en wij ook!)